در آینده‌ی بسیار دور خورشید رو به نابودی خواهد رفت. پیش بینی می شود حدود ۶ میلیارد سال دیگر خورشید از تمام سوخت هیدروژن هسته‌ی خود استفاده کند و تنها هلیوم ناپایدار در هسته‌اش باقی بماند.
هسته‌ی آن داغ تر و چگال تر خواهد شد و تا جایی بزرگ می شود که به مانند یک غول سرخ بزرگ٬ تیر٬ ناهید و احتمالا زمین را نابود خواهد کرد(حتی اگر به زمین نرسد٬ ۳.۵ سال بعد بدلیل گرمای بیش از حد٬ زندگی بر روی زمین غیر ممکن خواهد شد!) بهرحال بعد از بزرگ شدن٬ منفجر خواهد شد و بعد به یک کوتوله‌ی سفید تبدیل می‌شود.
همچنین پیش بینی می‌شود کهکشان ما راه شیری در حدود ۴ میلیارد سال بعد با کهکشان زن بر زنجیر(اندرومدا) یکی شود. یکی شدن کهکشان‌ها وقتی رخ می‌دهد که فاصله‌ی بین کهکشان‌ها به قدری کم شود که همدیگر را به طرف خود بکشند. این کشش دو طرفه٬ منظومه‌ها٬ سیارات و تمام اجزای کهکشان را دچار دگرگونی می کند.
حالا این‌ها را فراموش کنید٬ چه می‌شود اگر سیاره کیوان(زحل) از مدار خود خارج شده و به طرف خورشید حرکت کند؟ شاید احتمال این فرضیه صفر باشد چون کیوان با سرعت خوبی به دور خورشید میچرخد ولی اگر چرخش آن کند شود احتمال این فرضیه هست.
ویدیو زیر شبیه سازی این فرضیه است:
با حرکت به سمت خورشید٬ بدلیل انعکاس بالای نور و اندازه‌ی بسیار بزرگتر آن در برابر زمین٬ در شب شکل آن کاملا مشخص خواهد بود٬ بعد از رد شدن از مریخ٬ انقدر نورانی و بزرگ خواهد شد که شب را روشن خواهد کرد٬ زیرا ۴۷٪ نور خورشید را منعکس می‌کند درحالیکه ماه تنها ۱۲٪ نور را انعکاس می‌دهد. حتی اگر ۵۴٫۹۹۹٫۹۷۵ کیلومتر هم با زمین فاصله داشته باشد٬ حلقه‌هایش قابل شناسایی خواهد بود. اگر به زمین برخورد کند٬ حلقه‌های سنگی و یخی آن زمین را نابود خواهد کرد و حتی اگر از کنارش بگذرد٬ کشش و جاذبه‌ی آن شکل مدار زمین را تغییر خواهد داد.
منابع استفاده شده:
منظومهای کهن در اعماق کهکشان راه شیری 
چاریکلو ٬ اولین ریزسیاره کشف شده حلقه دار و رفع ابهام 
مریخ ۴ میلیارد سال پیش چه شکلی بود؟
دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.